„Autentyzm świętości bez ‚pomnikowej równowagi'”
Prof. UAM Barbara Judkowiak, Instytut Filologii Polskiej
„Na pewno nie było i nie jest – i to nie tylko dla mnie – bez znaczenia, że przekonanie o powszechnym powołaniu do świętości, uparte do niej dążenie, głosiła kobieta reprezentująca autentyzm tejże świętości bez ‚pomnikowej równowagi’ (bo też jej nie chciała). Że rozpoznawała jako powołanie świętość zdobywaną w świecie, ‚w sukni balowej i kostiumie sportowym’.
[…] Natalia uczy nie tylko odwagi, ale i niełatwej sztuki świadczenia o Chrystusie tam, gdzie niekoniecznie chcą Go zauważać.
[…] „Wolę być pełnym człowiekiem niż aniołem” – to wezwanie do nieustannej […] czujności, by nie zakłamać prawdy o sobie.
[…] Nata odrzuca metody „pałki i stosu”, nie chce nawet „łowić dusz”, ale pociągać ku Niemu [Bogu] – swą „słonecznością”, której źródłem jest radość z życia łaską. To zapewne najlepsze uwiarygodnienie każdego apostoła, argument bezsłowny o największej sile przekonywania choć przyznam, że nie umiem oprzeć się też urokowi postulatu Natalii, iż trzeba o Dawcy Piękna świadczyć z klasą, elegancko i to w najlepszym stylu!”
„Barbara od bł. Natalii”, Cuda i łaski Boże”, 10/2010, fragmenty