Natalia wychowywała się i kształciła w szczególnym momencie dziejowym: pierwszej wojny światowej, wyzwolenia spod jarzma zaborców, radości Polaków z odzyskanej niepodległości, czasie euforii, ale i świadomości poniesionych strat.

Kraj skołatany długoletnią niewolą potrzebował zjednoczenia sił narodu w pracy na rzecz przywrócenia rodzimej tożsamości i kultury.

Studia Natalii to okres kształtowania się nowych, powojennych elit intelektualnych, które miały odegrać ogromną rolę w krzewieniu ducha polskiego. W Wielkopolsce przodującą instytucją, pełniącą funkcje naukowe i kulturalne, oddziałującą na młodzież akademicką, jak i społeczność miejską, był Uniwersytet Poznański. Młodzież kształcona tam w duchu obowiązku służby Ojczyźnie, aktywnie przyczyniała się do rozwoju wszelkich form działalności, zarówno kulturalnej, jak i społecznej. To właśnie młoda inteligencja była nadzieją nowego jutra wolnej Ojczyzny.

Istotną cechą tego okresu była nierozłączność myśli patriotycznej i wiary katolickiej. Na płaszczyźnie społeczno-kulturalnej i politycznej Kościół stał się reprezentantem dążeń narodowych, zachowanie tożsamości religijnej gwarantowało tożsamość narodową.

Pokolenie Natalii, którego wiedza i talent miały przysłużyć się rozwojowi wolnej Polski, jak na ironię losu przygotowywało się w owym czasie na misję o wiele trudniejszą, bowiem przyszło im stawić czoło nowemu okupantowi. Wielu, którzy mieli nadzieję rozwinąć skrzydła wolności, w walce z reżimem poświęciło swoje siły i zdolności, a nierzadko i własne życie. Natalia, całe życie czynnie realizowała ideały i postulaty tamtych dni.