Natalia Tułasiewicz, córka Adama i Natalii Amalii, urodziła się 9 kwietnia 1906 r. w Rzeszowie, pod zaborem austriackim w wielodzietnej rodzinie urzędnika skarbowego. Sakramentu chrztu św. udzielono jej w rzeszowskiej farze.

Choć od urodzenia wątła i chorowita, już jako dziecko była rezolutna, „ciekawska” i „wiercicka”. Otoczenie Natalii dostrzegało jej wysoką inteligencję i zdolności organizacyjne. Kształciła się, dzięki staraniom rodziców, w dobrych szkołach. Edukację rozpoczętą w Kętach, kontynuowała w szkole sióstr Klarysek i Prywatnym Gimnazjum Żeńskim w Krakowie. Była bardzo dobrą uczennicą. Bliscy zwali ją „mądrą Niusią”. Uczyła się również gry na skrzypcach. Fascynował ją otaczający świat, po kryjomu pisała pierwsze wiersze.

Kształcenie dzieci nie było rzeczą łatwą. Mimo że po zakończeniu I wojny światowej Adam – ojciec Natalii – awansował w pracy, nie był w stanie utrzymać rodziny. Nadzieję na poprawę trudnej sytuacji materialnej widział w przeprowadzce do dalekiej Wielkopolski. Po wojnie, w konsekwencji uzyskania niepodległości Polski, teren ten opuszczało wielu Niemców. Potrzebowano tam polskich urzędników, profesorów, naukowców. Adam uznał, tak jak wielu z Galicji, że łatwiej tu będzie o kolejny awans i poprawę warunków życiowych. W 1921 roku rodzina Tułasiewiczów przeprowadziła się do Poznania.