Skip to content 
BEATYFIKACJA
Z zapisków pamiętnikarskich bł. Natalii z lat 1939-1943, Być poetką życia, 2020:
..Kim jestem, kim byłam, o tym przecież decydować będą nie tyle słowa, które na papierze zostaną, ale przede wszystkim to, co ze mnie żyć będzie w ludziach, w mojej rodzinie, w młodzieży, co stała się przedmiotem moich trosk wychowawczo-naukowych, wreszcie w tych, co zetknęli się ze mną na jakimkolwiek odcinku życia.
Ze wspomnienia przyjaciółki Natalii z wojennego Krakowa Marii Woyczyńskiej:
,,Klimat okupacji przez długie lata jeszcze nie przestanie być fermentem twórczym. Ta nieco paradoksalna teza znajduje uzasadnienie w sylwetkach, czy też pełnych życiorysach ludzi, którzy w bezkompromisowej walce ze zbrodnią hitleryzmu zginęli w obronie najwyższych wartości. … Nie trzeba o tym zapominać pomimo niwelującej wydarzenia roli czasu. Trzeba pamięć o tych ludziach utrwalać jako cenny fragment katolickiej kultury tych lat. Sens etyczny życia i śmierci niektórych ofiar obozów koncentracyjnych stanowi przecież bogactwo duchowe Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół. Sens ten jest zarazem ideowym wskaźnikiem wyceny naszego życia w stosunku do dobra społecznego.”
Aktu beatyfikacji 108 polskich męczenników, którzy ponieśli śmierć za wiarę w czasie II wojny światowej dokonał polski papież Jan Paweł II podczas uroczystej mszy św. 13 czerwca 1999 r. w Warszawie na placu Piłsudskiego. Natalia znalazła się w grupie beatyfikowanych męczenników reprezentujących Archidiecezję Poznańską, jako jedna z dwóch świeckich kobiet w tym gronie.
Z homilii Jana Pawła II:
„Dzisiaj radujemy się z beatyfikacji stu ośmiu męczenników duchownych i świeckich, to przede wszystkim dlatego, że są oni świadectwem zwycięstwa Chrystusa – darem przywracającym nadzieję. Gdy bowiem dokonujemy tego uroczystego aktu, niejako odżywa w nas wiara, że bez względu na okoliczności, we wszystkim możemy odnieść pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.”
