Fenomen błogosławionej Natalii nie polega tylko na jej dobrowolnym i heroicznym przyjęciu męczeńskiej śmierci, ale także na niezwykłej osobowości świętej, trwale osadzonej w rzeczywistości współczesnych jej czasów. Śmierć męczeńska w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück była zwieńczeniem jej dynamicznego życia, w pełni oddanego Bogu i służbie bliźniemu.

Wrodzone zamiłowanie do piękna i wrażliwość na sztukę oraz otwarcie na wartości humanistyczne, wyznaczyły jej ścieżki życiowe. Narzędziami spełnienia jej misji życiowej stały się rozum, intelekt i słowo pisane. Poetka, nauczyciel, animator, z natury społecznica, otwarta na dialog ze wszystkimi ludźmi, także niewierzącymi, daleka od wszelkich nacjonalistycznych czy rasowych klasyfikacji ludzi – to Natalia, zwykły człowiek. Poprzez świeckie aspekty życia i nieprzeciętną osobowość urzeczywistniła się świętość Natalii.

Świecki apostoł – w takiej roli siebie widziała. To określenie wnosi w życie Kościoła katolickiego (zarówno okresu dwudziestolecia międzywojennego, jak i dziś) powiew nowoczesności, nadaje zupełnie nowy wymiar klasycznie pojmowanej świętości. Zafascynowana ową ideą, Natalia intensywnie poszukiwała drogi jej realizacji. Była prekursorką Soboru Watykańskiego II. Poprzez własne świadectwo życia świadczyła o miłości Boga do każdego człowieka.

Fragmenty książki ,,Przeciw barbarzyństwu” czyta Małgorzata Wower: