„Jest to również znakomita lektura dla tych, którzy wątpią, że świętość można pogodzić z codziennym życiowym trudem. Z kart Zapisków wyłania nam się osoba niezwykle wrażliwa, serdeczna i współczująca – w znaczeniu umiejętności współodczuwania świata z innymi. To także natura mistyczna, ale jednocześnie twardo stąpająca po ziemi, zakorzeniona w życiu… Posiada ona również doskonale wyostrzony zmysł obserwacji, a więc tę cechę, która czyni z niej świetnego «kronikarza codzienności». Dzięki temu zapiski są fascynującym dokumentem minionego czasu i ludzi: przyjaciół, rodziny, znajomych, których portrety autorka kreśli z prawdziwie literackim zacięciem… Jednak z całą pewnością możemy powiedzieć, że głównym tematem zapisków jest miłość. Miłość do narzeczonego, rodziny, do przyrody, miłość bliźniego, ale również miłość nieprzyjaciół i w końcu miłość najważniejsza w jej życiu – Bóg … Na kartach dziennika obserwować możemy nie tylko duchowe dojrzewanie Natalii, ale również odkrywanie przez nią własnej drogi życiowej … Była duchową maksymalistką, przekonaną o tym, że celem, do którego winien zmierzać każdy chrześcijanin, jest świętość”.

Katarzyna Sokołowska, Maksymalistka, „Więź” 2017, nr 3, s.139-141